Kleine kathedraal
Een groot, wonderlijk huis van natuursteen en hout, waarbij fundament, ‘middenschip’ en zolder één waren, zonder verdiepingen of vloeren. Ik liep letterlijk op de fundamenten van deze ‘kleine kathedraal’ en kon tegelijk de nok zien. Een huis waar ik me eigenlijk heel goed in voelde,….. àls ik in een oeroude mythe geleefd had. Dààr droomde ik recent over. En in dit huis, waar het op dat moment bijna ochtend was, woonde bovendien een witte gans. Hoewel ik het heerlijk vond dat het huis zo ‘transparant’, ‘open’ en ‘heel’ was, was het onleefbaar en wilde ik er steeds uit wèg. Het was gewoon niet praktisch, niet gestructureerd en er kon niets ‘neergezet’ worden.
Enorme kelder
Nu ben ik dol op dit soort dromen, want ze herbergen een soort cryptische vraag, die ik graag op wil lossen zodra ik wakker ben. Mediteren is niet aan mij besteed, maar creatief co-crëeren met mijn onder- én bovenbewustzijn, in slaap/waaktoestand vind ik de max! Ik was mentaal dus al druk bezig om een stevige, virtuele, houten vloer te timmeren in dit ‘droomhuis’, tot ik me ineens realiseerde hoeveel ruimte ik, als vanzelfsprekend, reserveerde voor de kelder! Eén derde van mijn droomhuis…. Pas 3m boven de grond timmerde ik namelijk de vloer van mijn woonkamer! (En dan nog wat verticale binnentuinen, een keldervijver, een ingebouwde vuurplaats, één centrale wenteltrap en een grote, ronde dakkoepel. Maar daar gaat het nu even niet om…)
Familiegeschiedenis ‘eren’ door alles te ‘bewaren’
In onder meer de Jungiaanse psychologie is de ‘kelder’ verbonden met het verleden en vorige levens en tevens met het onderbewuste en instinctieve. En ik realiseerde mij dat ik letterlijk en figuurlijk te veel ruimte/plek en waarde gaf aan ‘het verleden’, met alle doden die daarbij horen. Daardoor bleef er letterlijk minder ‘plek’, minder ‘huis’ over in het Hier en NU om te léven, aarden, stromen en mijn huis (= lichaam) als geheel te kunnen ‘bewonen’!
En….dit IS ook helemaal het thema in onze familie! Ik heb geleerd van mijn ouders dat ‘de doden in onze familie’ (én alle ellende die ze hebben meegemaakt) ‘geëerd’ moeten worden en de familiegeschiedenis niet ‘vergeten’. Mijn vader is bovendien 30 jaar met zijn stamboom bezig geweest, dus de ‘traditie’ van het ‘bewaren’ van de ‘familieschatten’ zit er goed in. Ik héb inderdaad de neiging om emotionele (familie)pijn ’te bewaren’/ vast te houden’ ‘uit respect’ en alles ‘op te slaan’ in mijn ‘innerlijke kelder’.
Ruimte om te ontvangen
Het punt is, dat hoe meer verleden/ herinneringen (= dode energie) je in jouw wezen ‘vasthoudt’, hoe minder ruimte er overblijft voor het heden/ inspiratie (= levende energie) Er kan gewoon (bijna) niets meer bij. Je kunt niet ontvangen. Wat jammer! Alles wat je maar wenst is er namelijk al en fladdert boven, naast en helemaal rondom jou heen! Zoekend naar een opening, een mogelijkheid om door jou ontvàngen te kunnen worden. Als er maar RUIMTE zou zijn. Wil je léven? Laat los. Ruim op in je kelder. Maak er een wijnkelder of fitnessruimte van. Bewijs jezelf én je familie eer door je huis als een tempel, in plaats als een archief van (andermans) pijn te behandelen. Dàt vertelde mijn droomhuis mij.
Rechtstreeks op het fundament
En ineens zag ik glashelder voor me, dat ik de vloer van mijn huis RECHTSTREEKS op het fundament moest timmeren, zodat de indeling van mijn huis FUNDAMENTEEL anders werd. Er bleef simpelweg méér huis over!!!! Ik héb helemaal nergens een kelder voor nodig. Alles mag in het licht, in bewustzijn. En de witte gans (= ziel) moet natuurlijk helemaal niet ‘in de donkere, onderbewuste kelder’. Die mag gewoon samen met mij mijn huis (= lichaam) bewonen, in directe verbinding! Nu bleef er zelfs ruimte over voor (een) extra ‘verdieping’. Namelijk het inzicht wat het betekent om ‘mens’ te zijn in een ‘aards huis’ ( = fysiek lichaam) in een duale omgeving (= aarde). Mijn ‘huis’ was compleet getransformeerd! Wat een ruimte, structuur en overzicht ineens! Halleluja!
