Hoe zuiver water een troebel denkfoutje ophelderde

Geplaatst op 10 sep, 2015

Wat voeding jou vertelt

Een serieus vergrote milt

Mijn vader bleek een serieus vergrote milt te hebben, die al zijn andere organen wegdrukte. Een familiekwaal zei hij schouderophalend. Als spiegelend (kinder)tolk en S.A.M. coach geloof ik dat ziekten je iets proberen te vertellen ‘tot de les geleerd is’ en één boek dat ik dan graag even raadpleeg is de klassieker ‘De Hoorn des Overvloeds’ van Christine Beerlandt. Miltaandoeningen hangen volgens haar samen met (gebrek aan) balans. Tussen m/v, ratio en gevoel, hemel en aarde,… Dàt kon kloppen. Er werd vooral hàrd gewerkt in de boerenfamilie van mijn vader.

Waarmee voed jij jezelf?

Voor hartsaangelegenheden en reflectie was geen tijd en ruimte. Volgens Beerlandt stelt ‘De milt’ je vragen als: ‘Waarmee voed jij jezelf?’ en op een diepere laag: ‘hoe geef jij je leven vorm?’ En….’Ben je mild voor jezelf?’ Nee. In onze familie zijn we niet mild voor onszelf. ‘Wij zijn de eeuwige underdog.’ is een typische uitspraak van mijn vader. Wat voor consequenties heeft zo’n denkkader op hoe wij met ‘voeding’ in ons gezin omgaan? De zieke milt van mijn vader spoorde mij aan tot zelfonderzoek. Als een spiritueel detective was ik ‘iets’ op het spoor en vastbesloten om een aanslepend familiepatroon te doorbreken. Waarmee voed IK mezelf eigenlijk? Of met wat juist niét?

Zuiver water

Ik besloot ‘simpel’ te beginnen. Zo was ‘zuiver water drinken’ bijvoorbeeld een issue. Ik had vrijwel altijd de neiging om er iets ànders van te willen maken. Thee, appelsap, soep, kefir,…. òòk gezond, maar gewoon eens fris, helder water drinken? Nee, liever niet. Dus schreef ik intuïtief op wat ‘zuiver water’ voor mij betekent. Na de gebruikelijke associaties als ‘nat’, ‘vloeibaar’ en ‘fris’, kwam ik al snel op een diepere laag: ‘elke onzuiverheid is zichtbaar’, ‘water liegt niet’, in zuiver water kun je niets verbergen.’ Confronterend! Ik zag ineens het beeld voor me van mijn binnenkant, die -in mijn verbeelding- zò vervuild was, dat ik onbewust meende dat ‘zuiver water’ niet krachtig genoeg zou zijn om dit schoon te spoelen en dat ik het dan maar beter helemààl vermeed.

Voeding als vulling

Al kleurend en schrijvend kwamen de herinneringen boven, van hoe wij thuis met voeding omgingen. Er werd véél gesnoept en gesnackt en ook de ‘gewone maaltijden’ bestonden vaak uit een groot deel ‘vulling’. Wat ik hiervan leerde, was om mijn energie op een vluchtige manier te verkrijgen in de vorm van suikershots en koolhydraatbommen en die energie vervolgens op een vluchtige manier ‘op te gebruiken’. In ruil voor het ‘gezellige’ in familiekring veelvuldig geconsumeerde, kleurrijke, troostrijke ‘feestvoedsel’, had ik als kind mijn (vertrouwen in mijn) eigen duurzame energie weggegeven.

(Niet) helder en transparant durven zijn

‘Zuiver water’ herinnerde mij er op een onbewust niveau aan, dat ik zelf niet meer ‘helder’ en ‘transparant’ durfde te zijn uit schaamte over mijn ‘innerlijke vuilnisbelt’, die niemand mocht zien. Dat deze ‘innerlijke vuilnisbelt’ vooral gevoed, vormgegeven én in stand gehouden werd door mijn negatieve, interne communicatie, werd mij nu ineens ook glashelder. Heel bewust drink ik nu iedere dag schoon, helder, gefilterd water uit een mooie glazen fles, die op mijn werktafel staat.