Je (familie)naam als krachtbron

DawnYell blog

Diepzeevis of latent lentekind?

Ik ben preciés op de dag geboren, dat ik uitgerekend was. De weeën werden opgewekt zoals gepland en ik had geen andere keus dan de baarmoeder te verlaten. Wat ik mij decennia later, als ik mij weer eens opgejaagd voelde, wél afvroeg was; was deze dag, 23 februari 1972, om 01:05 in de ochtend, ook werkelijk het tijdstip waarop IK geboren wenste te worden? Had deze geboorteprocedure ook MIJN ritme gevolgd? Deze vraag begon bewust te spelen, nadat een medium me enkele jaren geleden verteld had dat ik een ram was. “Nee hoor, zei ik, ik ben een vis. Een hele vroege. Om ‘ram’ te zijn had ik maar liefst een maand later geboren moeten worden!” Toch vond ik het een intrigerende gedachte, dat ik in plaats van een mysterieus diepwatervis-winterkind eigenlijk een latent, onstuimig, wild en héél aards lentekind had kunnen zijn, als… ik misschien ‘meer tijd’ had gekregen om zelf mijn ‘entree’ te bepalen!

Het aanbreken van het eerste ochtendlicht

Alsof ik met terugwerkende kracht alsnog de ‘controle’ over mijn leven terug wou pakken, kreeg ik op een koude winteravond ‘zin’ om ‘iets’ met mijn (familie)naam te gaan doen. Er een transformatiespelletje mee te spelen. Met de Herbreeuwse betekenis van ‘Daniëlla’ ‘Mijn rechter is God’, heb ik nooit zoveel gehad. Maar toen ik eens ging rondsnuffelen in CyberSpace naar varianten op mijn naam, kwam ik ineens uit bij een Oud-Engelse variant: ‘Dawnyella’: ‘The first appearance of light, daybreak.’ Kippenvel, toen ik het las. Dàt was het! Net als dat ‘Brand New Day’ van Diana Ross òòk van kindsaf aan mijn favoriete song was, was ik meteen verliefd op deze naam die een belofte van een nieuwe begin, een nieuwe dag inhield! Het visje dat ik was zou eindelijk voet aan wal zetten, met haar gezicht richting Zon gekeerd. Toen ik daar vervolgens verder op voortborduurde, kwam ik uit op Dawn Yell. Ochtend schreeuw. Een oerschreeuw, zoals bij een geboorte, wanneer het vlies van een lange, donkere (ziele)nacht scheurt, zodat stralen van licht kunnen binnendringen. Oogverblindend, onbegrensd, hartverwarmend, allesdoordringend licht.

 Hoe ‘beladen’ is je naam?

Energetisch gezien is je naam ontzettend belangrijk. Je zult hem duizenden keren horen noemen, of zelf uitspreken. Het is dus maar beter dat je er ‘mee op goede voet staat’. Met je naam én achternaam. Bij je achternaam ‘hangt’ de familie-energie erin, mét bijbehorende patronen en overtuigingen erin verweven. En soms ook….. helaas een boel verdriet, pijn, of andere emotionele ‘ladingen’. Je kunt bijvoorbeeld de naam van je vroeggestorven zusje hebben gekregen, of de naam van je (zeer ongelukkige) oma, bij wijze van ‘eerbetoon’. Met mijn familienaam ‘Sloots’ heb ik lang op gespannen voet gestaan. Enerzijds omdat ik via mijn moeder ‘leerde’ dat een ‘Sloots’ zijn niet iets was om trots op te zijn. (Lompe boerenmensen! Nee, dan WIJ,…) en anderzijds omdat ik altijd letterlijk een ‘sloot’ voor me zag, gevuld met ‘brak’, want niet stromend, water. Niet ‘verbonden’ met een rivier, laat staan met de zee. Ik had de neiging dit als een negatieve metafoor voor mezelf en mijn familie(geschiedenis) te zien. Eén van de hardnekkige overtuigingen die namelijk door mijn hele hardwerkende boerenfamilie aan vaderskant leek door te echoën was: “Wij zijn nu eenmaal de eeuwige underdog”.

 Familiewapen

Tot ik mij eens ging verdiepen in wat een ‘sloot’ nu eigenlijk is. Gezonde sloten hebben een hele rijke vegetatie en vormen eigenlijk hun eigen ecosysteem, dat zichzelf van binnenuit voortdurend vernieuwt en ververst. Sloten vullen zich met hemelwater, waarmee een verticale (‘hemelse’) verbinding wordt gemaakt. Ik ontwierp een soort ‘familiewapen’, waarin ik wandelende, blote voeten (voeten worden ook wel ’trouwe onderdanen’ genoemd) op zwarte kleigrond (‘boeren-kleigrond’, die aardt), een witte hond (de ‘underdog’) als trouwe vriend, en een groene strook weiland & een blauwe sloot (‘Sloots’) in één beeld samenbalde tot een krachtig beeld van (veer)kracht, liefde & kennis voor/van de natuur en onafhankelijkheid. Dit ‘familiewapen’ verbond ik met mijn (nieuwe) voornaam DawnYell en een grote (ochtend)zon en zo ontstond een kleurrijk ‘statement’ én waardig eerbetoon aan mijzelf en mijn familie, die nu in mijn huis hangt en waar ik met innerlijke rust, fierheid en liefde naar kan kijken.

Laat een bericht achter